Spełniona obietnica Vidala

“Awansujemy!” – obiecywał z wczorajszej okładki La Gazzetta dello Sport Arturo Vidal. Mediolański dziennik opublikował obszerny wywiad z Chilijczykiem, który następnie zrobił wszystko, by zrealizować obietnicę – rozegrał dobry mecz, a co najważniejsze, przesądził o wyniku pierwszego spotkania z Monaco, wykorzystując rzut karny.

To była przeklęta końcówka sezonu, poziom moich występów znacząco spadł. Na poziomie indywidualnym słabo zakończyłem sezon zarówno z Juve, jak i z reprezentacją.

To prawda, mam świetną okazję, by się odkupić. Wiem, że środowisko kibiców Juventusu wiele ode mnie wymaga, ale zawsze tak było i nie jest to dla mnie problemem.

Naprawdę mocno, nie mogę temu zaprzeczyć.

Nie, powtórzyłbym wszystko tak samo i w takim samym czasie.

Nie tylko to. Przy tak szybkim powrocie do akcji poważnie ryzykowałem, że zrobię sobie nieodwracalną krzywdę. Dokonałem tego wyboru z miłości do Juve, nie mogłem zostawić zespołu przed starciem z Benfiką w półfinale Ligi Europy. Tak, to prawda, ryzykowałem grę na mundialu i większą część roku, ale podjąłem decyzję sercem. Kocham Juve i zrobiłem właśnie tak. Muszę podziękować selekcjonerowi Chile, który na mnie poczekał. Ktoś inny mógłby postąpić inaczej.

Tak, także tej niezasłużonej. Czasem występowałem, będąc w tragicznej kondycji fizycznej, wiem o tym tylko ja i lekarze. Kiedy jestem potrzebny, nie cofam się, nigdy! Jeśli chodzi o profesjonalizm, nie mam sobie nic do zarzucenia, zawsze na boisku daje z siebie tysiąc procent, niezależnie od mojego stanu fizycznego.

Nie można pomijać także kwestii zmiany trenera. Teraz gramy inaczej niż w przeszłości, ja też muszę się do tego przyzwyczaić. W pierwszym roku we Włoszech nie przekroczyłem bariery siedmiu goli, teraz mam ich już sześć. System Conte mocno wykorzystywał wejścia pomocników, często znajdowałem się tuż przed bramką rywala, miałem większą wolność w ofensywie. Dzisiaj przede mną gra trequartista za dwoma atakującymi, przez co środkowi pomocnicy mają inne zadania. Ta rola perfekcyjnie odpowiada mojej charakterystyce, jestem w centrum gry i częściej znajduję się przy piłce. Wkrótce wrócę też do strzelania z większą ciągłością.

Bardzo dobrze, jestem gotowy na sto procent!

Jestem w szczytowej kondycji fizycznej i psychicznej. Brakuje mi tylko trochę szczęścia przed bramką rywala. Poczucie obowiązku mnie wzmacnia, zwłaszcza kiedy robi się ciężko. Wszystko rozstrzygnie się w ostatnich dwóch miesiącach, liczymy się w walce o każde możliwe trofeum, takie okresy zawsze przeżywa się najpełniej. Jestem naładowany jak nigdy wcześniej.

Zjednoczone, silne i dojrzałe. Doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, jak ważny i delikatny okres nas czeka. Czujemy, że ludzie w nas wierzą i chcemy osiągnąć jak najwięcej.

Powtarzam, jesteśmy dojrzali i celujemy w grę do samego końca we wszystkich rozgrywkach. Czujemy głód. Liga Mistrzów nie jest łatwa, ale liczymy się w walce.

To zespół, który zasługuje na wielki szacunek. Są silni, dobrze przygotowani taktycznie i bardzo groźni w kontrataku. Potrafią szybko rozegrać akcję i zrobić krzywdę rywalowi, wystarczy spojrzeć na to, jak potraktowali Arsenal w Londynie. Potrzeba całkowitej koncentracji, a także cierpliwości – dwumecz trwa 180 minut, nie zapominajmy.

Triumfu w Lidze Mistrzów.

Uważam, że już jesteśmy w grupie czterech najlepszych zespołów świata. Gdy osiągnie się półfinał, wszystko może się zdarzyć.

Tak, nie boję się Barcelony ani nikogo innego. Wręcz przeciwnie, nie mogę doczekać się, aż się z nimi zmierzę. Jesteśmy gotowi na duży przeskok.

Z Conte pracowałem przez trzy lata, zrobił ze mnie prawdziwego i kompletnego piłkarza. Odmienił mój sposób myślenia. Allegri jest zupełnie inny. Znam go od niedawna, ale doceniam to, że stawia na ładną grę. Stawia na niższe tempo, skupia się na technice i daje dużo miejsca do popisu swoim najlepszym piłkarzom.

Serie A była dla mnie uniwersytetem – tutaj dokonałem skoku jakościowego i dojrzałem.

Nie, rozmawiamy o innych rzeczach. Dobrze mi w Juventusie i nie czuję potrzeby zmiany otoczenia.

Żyję teraźniejszością, a składanie pewnych obietnic nie ma sensu. Nikt nie zna przyszłości, ale jeśli miałbym decydować teraz, zostałbym tutaj do swoich 40. urodzin. Jest mi tu dobrze, a moja rodzina jest szczęśliwa w Turynie.

Mam nadzieję, że ten sezon okaże się dla mnie najpiękniejszy w klubie i w reprezentacji. Zagramy na całego, mój kraj nigdy nie wygrał wielkiego turnieju i nigdy nie miał silniejszej reprezentacji. Jesteśmy idealną mieszanką młodości i doświadczenia, mamy wielu świetnych techników.

Wciąż myślę o tym strzale Pinilli, po którym piłka przeszła nad poprzeczką. Gdyby nie milimetry, moglibyśmy wyeliminować Brazylię. Jestem przekonany, że po wyrzuceniu z turnieju gospodarzy dotarlibyśmy do samego końca. Byliśmy o krok od przejścia do historii. Po tym meczu spędziłem wiele bezsennych nocy. Do dziś rozmawiam o tym z Pinillą…

Myślę, że zagrałem naprawdę dobrze przeciwko Realowi Madryt w zeszłym sezonie, a jeszcze lepiej w meczu z Chelsea w pierwszym sezonie w Lidze Mistrzów z Conte. Przegrywaliśmy w Londynie dwiema bramkami, odrobiliśmy tę stratę dzięki naszemu charakterowi, a ja strzeliłem gola kontaktowego. To był świetny wieczór, ładnie się przedstawiliśmy. Później, w niesamowitym rewanżu zakończonym wynikiem 3:0 także strzeliłem gola.

Bardzo (śmiech). Bramki, które mają znaczenie, zaczną padać dopiero teraz. W tamtym roku strzeliłem pięć goli w fazie grupowej, a wszystkie były bez znaczenia, ponieważ odpadliśmy…