Analiza taktyczna meczu Juventus – Hellas Werona

W sobotę 28 października Juventus pokonał na własnym stadionie Hellas Werona 1:0. Gola na wagę zwycięstwa strzelił Andrea Cambiaso w 97. minucie meczu, który po zamieszaniu w polu karnym umieścił piłkę w siatce, która wcześniej obiła słupek po strzale Arkadiusza Milika. Portal Juventibus zorganizował analizę taktyczną tego spotkania, którą przeprowadzili trenerzy UEFA B Orfeo Zanforlin oraz Francesco Zenzola.

Analiza taktyczna meczu Juventus – Hellas Werona (1:0)

Juventus porzucił stosowane stale w tym sezonie rozgrywanie czwórką zawodników na rzecz budowy gry od tyłu trójką graczy.

Werona z kolei porzuciła typowe 3-4-1-2 na rzecz 3-5-2, by bronić w bardziej kompaktowy sposób. Zazwyczaj grający jako trequartista Ondrej Duda grał jako lewa ósemka. Nadrzędnym celem gości było maksymalne zamknięcie gry środkiem.

Celem Juve było przedarcie się przez głęboki i kompaktowy blok Hellasu. Jednym ze sposobów były rotacje na prawej stronie, gdzie Timothy Weah i Weston McKennie wymieniali się pozycjami. Rozegranie Gleisona Bremera było kluczowe przez cały mecz.

Moise Kean i Dusan Vlahović cały czas wysoko i blisko siebie – w przeciwieństwie do gry z Arkiem Milikiem, który zazwyczaj ma za zadanie cofać się po piłkę głębiej. W akcji ze screena McKennie znajduje wolne miejsce, ale dośrodkowuje nie najlepiej.

Zanforlin: Pomoc spisała się w tym meczu świetnie. Juve było świetnie przygotowane, zawodnicy byli blisko rywali, bronili kompaktowo i presowali z jasnym pomysłem – każdy ruch był przemyślany. Linia pomocy zablokowała ogromną liczbę podań Hellasu.

Momblano: Filip Kostić staje się piłkarzem nieco zapomnianym, ale przecież praktycznie każda akcja Juventusu w pierwszej połowie była jego dziełem!

Zanforlin: Kostić może jest monotematyczny, ale mógł mieć kilka asyst w pierwszej połowie.

Zenzola: Nie zmieniłbym w tym momencie pomocy Juventusu. W porównaniu z Fabio Mirettim McKennie daje więcej fizyczności, intensywności, częściej wbiega w pole karne.

Zanforlin: Na wahadle McKennie daje pewne gwarancje. Weah źle broni, słabo synchronizuje ustawienie wobec kolegów.

Weah podobnie jak Cambiaso schodzi w tym sezonie do środka pola. Jedynym wahadłowym w kadrze Juve bez zdolności schodzenia do wewnątrz jest obecnie Kostić. Zenzola: Ta akcja w świetnym tempie, gra z klepki, piłkarze ruszający w odpowiednim momencie w odpowiednie miejsca.

Zenzola: Często mówi się o powolnym obiegu piłki w Juve. Z Hellasem szybkie kombinacje i gra bez piłki co chwila rozbijały zwartą obronę gości – Juve miało wiele sytuacji.

Zanforlin: Tak. Dużo było akcji “daj i idź”. Dobrze się to oglądało.

Zenzola: W zeszłym sezonie Juve widać było dużo pracy nad budowaniem gry od tyłu i fazą defensywną. W ofensywie często czegoś brakowało. W tym sezonie widać dużą pracę nad kombinacjami w ataku.

Juventus nie pressując wysoko również zachowywał dużą kompaktowość, agresję i dążył do sytuacji 1v1 w strefie z piłką, by uniemożliwić Hellasowi progresję. Gatti cały czas podążał bardzo wysoko za Dudą.

Zenzola: Nieuznany pierwszy gol moim zdaniem był długo wypracowany na treningach. Bremer w tym meczu często szukał podania od razu do któregoś z napastników.

Zanforlin: Bremer w tym meczu rozgrywał jak Leonardo Bonucci z najlepszych lat.

Zenzola: Tak. Odważne podania i mało błędów.

Momblano: Bremer nie rzucał górnych podań do napastników, ale kilkudziesięciometrowe piłki do nogi. Takie podanie może bardzo dezorientować przeciwnika, bo przechodzi przez dwie linie obrony.

Po wejściu Federico Chiesy za Keana odległość między parą napastników Juve od razu się zwiększa.

Wejście Cambiaso daje Juve więcej nieprzewidywalności. Cambiaso umie niemal wszystko: grać jak pomocnik, dryblować, wrzucić lewą i prawą nogą, strzelić z dystansu, wejść w pole karne.

Zenzola: Cambiaso to na pewno nie Ronaldinho, ale potrafi robić wiele rzeczy i zazwyczaj robi je po prostu dobrze. Tutaj dośrodkowania prawą i lewą nogą. Cambiaso często przed wrzutkami przekłada piłkę, co dodatkowo utrudnia rywalom obronę.

Końcowe przejście Juventusu na 4-3-3. Kenan Yildiz na prawym skrzydle (ale bardzo często schodzący do środka), Cambiaso na lewą obronę, McKennie na prawą obronę. Juve w końcówce nie panikowało, pozostało zorganizowane i ostatecznie zdobyło zwycięską bramkę.