Obszerny wywiad Moraty dla Tuttosport

“Zostaję tutaj” – obiecywał z tytułowej strony wczorajszego wydania Tuttosport Alvaro Morata. Turyński dziennik opublikował obszerny wywiad z hiszpańskim napastnikiem, który nie tylko po raz kolejny zadeklarował, że nie zamierza ruszać się z Turynu, ale opowiedział też o tym, jaką grupę tworzy drużyna Juventusu i jak żyje się w jednej szatni z wielkimi piłkarzami jak Buffon, Pirlo czy Tevez.

“Gdzie siedziałem podczas poprzedniego wywiadu? Tutaj, prawda? Dobrze, poproszę więc o krzesło! Wiecie, jestem bardzo przesądny“.

Nie wiem, jak żyjecie tutaj we Włoszech, ale jestem bardzo uważny, jeśli chodzi o rzeczy takiego rodzaju. Ostatni wywiad przyniósł mi szczęście, więc…

Było trudno, ale ostatecznie nie aż tak, jak się tego spodziewałem. Odgłos dobiegający z okolic kolana był straszny i leżąc spodziewałem się siedmiu czy ośmiu miesięcy przerwy. Muszę dziękować fizjoterapeutom, ale dużo zawdzięczam także swojemu entuzjazmowi i silnej woli. Później mierzyłem się z trudnościami związanymi z całkowitą zmianą – kraju, stylu gry w piłkę, zespołu. Nie jest łatwo przybyć do Włoch i zrozumieć całą tutejszą taktykę. Praca fizyczna, jaką się tutaj wykonuje, także jest zupełnie inna – minęło kilka miesięcy, zanim zdołałem przystosować się do takiej ilości nowych rzeczy.

Nie uważam się za takiego. Jestem ważnym piłkarzem, podobnie jak wszyscy inni. Siłą tego zespołu jest fakt, że funkcjonuje on jak rodzina – wszyscy razem cierpimy i cieszymy się. Jeśli grasz, to wiesz, że inni trzymają za ciebie kciuki. Jeśli nie grasz, trzymasz kciuki za innych i cieszysz się, gdy strzelają gole. Tak właśnie działa Juve. Z tego powodu możemy zajść bardzo daleko – mamy świetną jakość piłkarską, ale też wielkie poczucie zjednoczenia w celu, a to nie jest coś szczególnie popularnego w wielkich klubach. Częściej widzi się niesamowicie utalentowanych piłkarzy, którzy nie działają razem tak jak my. Widzieliście, co działo się we Florencji? Brakowało nam ważnych zawodników, a rozegraliśmy świetny mecz i osiągnęliśmy wielkie zwycięstwo.

Jest inaczej. To jedna z rzeczy, jakie bardzo zaskoczyły mnie, gdy tutaj przybyłem – w szatni Juventusu nie ma nikogo, kto czułby się ważniejszy, nawet jeśli był mistrzem świata i jest legendą piłki nożnej. Tutaj możesz z każdym zjeść, z każdym porozmawiać, normalnie żyć… Dla mnie czymś niesamowitym była możliwość rozmowy z Buffonem czy z Pirlo. Robi na mnie wrażenie, gdy pomyślę, że pomogli mi w tym, czego potrzebowałem. Sprawili, że dobrze się tu odnalazłem.

Pirlo! Nie jest tak poważny, jak to by się mogło wydawać – żartuje, jest miły, śmieje się, a to, co robi na boisku… Mówię wam – oglądanie tego w telewizji to jedno, ale na żywo jest to wręcz nieprawdopodobne. Patrzę na niego i staram się zrozumieć, jak to robi, a potem mu to ukraść. Jeśli on zostaje, by poćwiczyć rzuty wolne, a ja jestem już po treningu, to przynoszę sobie z powrotem buty i zostaję z nim. To samo z Tevezem. Patrzę na nich i myślę o tym, co mogę jeszcze poprawić.

Tak. Nie mogę o tym mówić, ale uśmiałem się.

To jak spędzenie roku na piłkarskim uniwersytecie. Uczę się każdego dnia, każdej minuty spędzanej przy nim, tak samo jak przy Llorente i Matrim. W Tevezie imponujące jest to, że nie musi tak dużo biegać, a zawsze pokazuje sportową złość i zaangażowanie, nie musi dawać z siebie tyle w ofensywie, a daje. Jest fenomenem, który gra z podejściem nowicjusza.

Tak, zgadza się. Motywuje nas nawet słowami wypowiadanymi przed meczem. To legenda, jeden z najlepszych piłkarzy na świecie. Bardzo mi pomaga, daje dużo porad dotyczących tego, co robić na boisku i poza nim.

Wiele… Zawsze pyta mnie, co dzieje się u mnie poza piłką nożną. Mówi mi, że trzeba zachowywać spokój, by móc zdziałać coś na boisku. Dba o mnie.

Wygrywał zarówno z United, jak i z Boca Juniors, to najważniejsze. Być może podczas lat spędzonych w City zniknął nieco z pola widzenia. Moim zdaniem stale powinien być w czołowej dziesiątce piłkarzy na świecie.

Pogba to wielki piłkarz, przyjaciel i dobra osoba. Według mnie zostanie najlepszym graczem świata, a gdyby miało mu się to nie udać, i tak będzie w czołowej trójce.

Raul! Nie mogło być inaczej, dorastałem przecież w szkółce Realu. Podziwiałem go nie tylko z powodu strzelanych goli, ale także za jego osobowość. To był gracz w stylu Juve, walczący do samego końca, nigdy się nie poddawał.

Tak. Chcę zostawić swój znak w historii klubu, chociaż Raul i Del Piero są wyjątkowi. Jeśli będę miał szczęście i będę dobrze pracował, mogę zostać tutaj długo i napisać tu swoją własną historię.

Nawet o niej nie myślę. Juventus dał mi życie. W zeszłym roku nie miałem pewności siebie i czułem się źle, a Juventus przyszedł do mojego domu i poprosił mnie, bym poszedł tutaj, swoją inwestycją pokazali wielką wiarę we mnie. Ja także postawiłem na Juventus, ponieważ miałem inne oferty, także bardziej opłacalne. Jak można jednak odmówić koszulce Juventusu z numerem 9?

Ci, którzy tak mówią, nie widzieli zbyt wielu meczów Serie A. Tutaj po prostu gra się inaczej. To prawda, że gdy grasz z zespołem walczącym o utrzymanie, rywal broni się całą jedenastką. Myślicie, że w Hiszpanii tak się nie dzieje? Mecz Realu Madryt z małym zespołem może okazać się nudny. Spotkania Juve – Roma czy Juve – Napoli potrafią być świetnymi widowiskami. Włoska piłka się zmienia – na przykład Juventus w wielkich spotkaniach gra piłką, widzieliśmy to we Florencji.

Oczywiście! Na pewno dobrze by się bawił.

Tak, ponieważ drużyna, która dociera co ćwierćfinału Ligi Mistrzów nie może być słaba. Oni przecież wyeliminowali Arsenal. Musimy dać z siebie wszystko – to Liga Mistrzów, tu nie ma słabych meczów.

Tak, to przypomina mi, że nie zawsze liczą się wielkie nazwiska, liczy się za to silna grupa. Nasza jest bardzo silna. Żeby wygrać Ligę Mistrzów potrzeba jeszcze szczęścia, dużo szczęścia. Real miał je w zeszłym roku, na kilka minut przed końcem mecz wyglądał na rozstrzygnięty, ale potem strzeliliśmy im trudnego do zdobycia gola, prawie nie mogłem uwierzyć, że widzę piłkę w siatce. Bramka głową po rzucie rożnym – to przecież ich silny punkt.

A wcześniej wygrali przecież La Liga. Jeśli im się to udało, my też możemy tego dokonać. Oni muszą być dla nas punktem odniesienia, musimy wierzyć w to, że możemy dojść do finału. Oczywiście, teraz lepiej skupić się na meczu z Monaco – zacznijmy od wielkiego meczu przed własną publicznością, a potem zagrajmy kolejne dobre spotkanie w Monte Carlo. Później czekajmy na losowanie i wierzmy.

Na Westfalenstadion wysłaliśmy wiadomość całej Europie. Tam przegrało wiele wielkich zespołów, sam Bayern po ciężkim boju wygrał tam 1:0, a my zwyciężyliśmy z wielką przewagą. W ostatnich czterech latach wygrywały tam Real Madryt, Bayern i kilka innych klubów.

Jestem wściekły, ponieważ nie dotknąłem gracza Fiorentiny. Była to najwyżej żółta kartka, ponieważ wszedłem od tyłu i być może wyglądało to na ostry faul… W porządku. Zostaje mi piękny mecz z Fiorentiną.

To był wielki popis Allegriego. Powiedział nam – chłopaki, zachowajcie spokój i strzelicie pierwszego gola. Potem pozostańcie spokojni i strzelicie drugiego. Dalej zachowujcie spokój i strzelicie trzeciego. I tak wlaśnie było. Zagraliśmy bez strachu i ze spokojem i wygraliśmy.

Tak, gdy gram przeciwko nim na treningu! (śmiech) Mamma mia, jak ciężko jest im strzelić, gdy jesteśmy tutaj w Vinovo. To dla mnie najlepszy trening gry przeciwko włoskim obrońcom. Pomyślcie tylko – mamy tutaj fenomenalnego bramkarza i wielu obrońców, którzy mogą się zmieniać, a obrona dalej będzie nie do pokonania. Ten zespół jest jednak silny w każdym obszarze – mamy równie silną pomoc i atak z wielkimi piłkarzami. To silny skład, który jest odkrywany przez całą Europę.

Tak, dużo, muszę się pod tym względem poprawić. We Włoszech trudniej niż w Hiszpanii jest dochodzić do sytuacji strzeleckich w polu karnym, więc potrzebuję kolejnej broni. Często zostaję z kolegami z drużyny i członkami sztabu szkoleniowego, są świetnie przygotowani i uwielbiami z nimi pracować.

Golf! Uderzanie stopą jest jak uderzanie kijem golfowym – możesz nadać piłce rotację wsteczną i leci ona szaloną trajektorią. Wytłumaczyłem to mojemu tacie, który gra w golfa i on to potwierdził. To znaczy, że będę musiał wyjawić także ten sekret – ja też grałem w golfa, jako dziecko, razem z tatą. Potem przywaliłem sobie kijem w szyję i przestałem! (śmiech) Grałem samą siłą, bez żadnej techniki.

Empoli! Przyszli z Serie B, nie inwestowali wielkich pieniędzy, a miło patrzy się, jak grają piłką i jak się bronią. Myślę, że ich jakość i ich wysiłek zasługują na uznanie ze strony ludzi. Naprawdę spodobało mi się też Palermo – to kolejna ekipa, która wydała mało, a gra bardzo dobrze.

Nie, dlaczego? To trener, który zasługuje na wielki zespół. Myślę, że poradziłby sobie.

Felipe Anderson. Jest bardzo dobry, a będzie jednym z najlepszych. Mógłby grać w Realu Madryt i w Barcelonie, chociaż w Hiszpanii robiłby mniejszą różnicę niż robi we Włoszech.

W stu procentach. To świetna grupa i jeśli jesteś dobrą osobą, twoja głowa będzie tu lepiej pracować. Myślę, że bardzo się rozwinąłem w Juventusie, ale dopiero zaczynam – przede mną jeszcze długa droga!