Juventus i piłkarze serbskiego pochodzenia. Vlahović jest dopiero szósty

Dusan Vlahović jest szóstym zawodnikiem serbskiego pochodzenia, który założył koszulkę Juventusu. Ostatnim napastnikiem wśród nich był Darko Kovacević. Najwięcej sukcesów na swoim koncie ma niewątpliwie Vladimir Jugović. Jednak w historii Juventusu znaleźli się również Serbowie, których sprowadzenie skończyło się mocnym zawodem i tacy, którzy przemknęli przez szatnię Juve jak kometa. Przypominamy ich wszystkich.

VLADIMIR JUGOVIĆ

Transfer: z Sampdorii w 1995 r.
W Juventusie: od 1995 do 1997 r.
Występy: 77
Gole: 10
Trofea: 5

Pierwszy zawodnik o serbskich korzeniach w Juventusie jest zarazem tym najbardziej utytułowanym. Utalentowany wychowanek Crvenej Zvezdy był odkryciem Serie A w Sampdorii. Występami w Genui zapracował na transfer do Juventusu, w którym był pewnym punktem składu. To rzut karny w jego wykonaniu zadecydował o zwycięstwie Starej Damy z Ajaksem w finale Ligi Mistrzów rozegranym w 1996 roku w Rzymie. Łącznie zdobył z Juve pięć trofeów, zarówno na krajowym jak i europejskim podwórku – poza Pucharem Mistrzów były to scudetto, Superpuchar Włoch, Puchar Interkontynentalny i Superpuchar Europy. Pobyt w Turynie był najlepszym okresem w karierze Jugovicia. Później we Włoszech bronił także barw Lazio oraz Interu. Nie ograniczał się jednak do Italii – występował także w Hiszpanii, Francji, Austrii i Niemczech. Karierę zakończył w 2005 roku, nie pożegnał się jednak z piłką. Zajmuje się skautingiem, jest agentem piłkarskim, udziela się także jako ekspert w mediach.

ZORAN MIRKOVIĆ

Transfer: z Atalanty w 1998 r.
W Juventusie: od 1998 do 2000 r.
Występy: 51
Gole: 0
Trofea: 1

Zoran Mirković z kolei młodość spędził w drużynie największego rywala Crvenej Zvezdy, czyli Partizana. W czasie występów w Atalancie najczęściej ustawiany był jako “wolny elektron” pomiędzy liniami obrony i pomocy. Do Turynu ściągnięty na wyraźną prośbę Marcello Lippiego, który uczynił z Serba zawodnika podstawowej jedenastki. Mniej szczęścia miał po zmianie trenera, jednak to w czasach rządów Carlo Ancelottiego zdobył jedyne trofeum wygrane z Juventusem – Puchar Intertoto 1999. Na zakończenie kariery przeniósł się do Fenerbahçe, by później powrócić do Partizana. Po zakończeniu profesjonalnej kariery został trenerem. Pierwsze szlify zdobywał jako szkoleniowiec Sinđelicia Belgrad, potem pełnił też funkcję selekcjonera reprezentacji Czarnogóry i trenera Partizana.

DARKO KOVACEVIĆ

Transfer: z Realu Sociedad w 1999 r.
W Juventusie: od 1999 do 2001 r.
Występy: 71
Gole: 26
Trofea: 1

Ostatni serbski napastnik w barwach Juve. Do zespołu Bianconerich trafił z Realu Sociedad, gdzie strzelał gole seriami. W Juventusie początkowo był jedynie zmiennikiem duetu Del Piero-Inzaghi. Mimo to udawało mu się strzelać kluczowe bramki (jak np. dwa gole wbite w 2000 r. Interowi). Został również królem strzelców w Pucharze UEFA, mimo że Juventus rozgrywki te zakończył na 1/8 finału (10 goli w ośmiu meczach). Z Turynu przeprowadził się do Lazio w ramach operacji, która sprowadziła do Juve Marcelo Salasa. W Rzymie niestety zawodził. Po epizodzie w Lazio wrócił do Hiszpanii, do Realu Sociedad, w którym lata wcześniej rzopoczęła się jego wielka kariera, później zaliczył także przystanek w Grecji. Po zakończeniu kariery zdecydował się na karierę działacza, najpierw w Olympiacosie Pireus, później w serbskiej federacji piłkarskiej.

IVAN ERGIĆ

Transfer: z Perth Glory w 2000 r.
W Juventusie: lato 2000 r.
Występy: 0
Gole: 0
Trofea: 0

Serbska kometa na niebie Juventusu. W Turynie spędził dwa tygodnie latem 2000 roku, by od razu zostać sprzedanym do FC Basel. Miał 19 lat i przybył do Europy z Australii, gdzie podczas wojny na Bałkanach trafił z rodzicami jako uchodźca. W Bazylei znalazł na dobre swój dom, po tym jak w 2004 roku udało mu się przezwyciężyć ciężką depresję zapracował nawet na kapitańską opaskę. Na koniec kariery przeniósł się do tureckiego Bursasporu. W 2011 roku zawiesił buty na kołku. Od tamtej pory udziela się jako felietonista serbskiego dziennika Politika. Pisze artykuły dotyczące problemów współczesnej piłki i szerzej, sportu, jak np. szowinizm, niezdrowa rywalizacja, brak tolerancji.

MILOS KRASIĆ

Transfer: z CSKA Moskwa w 2010 r.
W Juventusie: od 2010 do 2012 r.
Występy: 50
Gole: 10
Trofea: 1

Załapał się jeszcze na pierwsze scudetto w zwycięskim cyklu Juventusu. Piłkarz, nazywany kiedyś “nowym Nedvedem”, znajdował się już wtedy na obrzeżach składu Antonio Conte. Szybki prawy pomocnik przypominał kibicom Nedveda fryzurą, jednak jego historia w Juventusie okazała się zupełnie inna. W swoim pierwszym sezonie nie miał zbyt dużego wpływu na drużynę. Po przyjściu Conte został zupełnie odstawiony na boczny tor, aż wreszcie udało się sprzedać go do Fenerbahçe. Karierę zakończył w 2018 roku w Polsce, jako zawodnik Lechii Gdańsk, w której spędził trzy sezony, ale również nie zrobił furory. Od tamtej pory jego ślad się urwał, szczególnie że Krasić stara się unikać mediów społecznościowych. W 2009 roku został wybrany serbskim piłkarzem roku, niestety jego pobyt w Juventusie należy określić jako nieudany.