Ostatnia prosta
Włoskie drużyny właśnie minęły ostatni zakręt na drodze do mety Serie A. Kto wzmocnił swoją pozycję, kto stracił najwięcej, a kto już wypadł z rywalizacji przed ostatnią prostą? I kto z kim oraz o co rywalizuje? Bo wyścigów jest więcej niż tylko jeden.
Jest ich co najmniej cztery. Pierwszy toczy się na dole tabeli o utrzymanie, drugi o kwalifikację do Ligi Europy, trzeci o drugie miejsce, z kolei czwarty – o mistrzostwo – bardziej przypomina już pościg niż wyścig. Skoro – jak głosi najpopularniejszy poradnik na świecie: “pierwsi będą ostatnimi, a ostatni pierwszymi” – zacznę od tego ostatniego, ale właśnie najważniejszego. Najistotniejszego z dwóch powodów: po pierwsze bierze w nim udział Juventus, po drugie zwycięzca zgarnie scudetto. Jestem kontent(o), że w końcu oba je mogę wymienić razem, bo jeszcze dwa lata temu kierując się tylko argumentem pierwszym, musiałbym zaczynać od wyścigu numer dwa w mojej numeracji.
Najgroźniejszym przeciwnikiem Juventusu nie jest zarówno drużyna z północy, jak i z południa. Nie będę odkrywczy – jest nim sam Juventus. A dokładnie, to co piłkarze mają w głowach i w nogach. Jeśli chodzi o górną część ciała, jestem ciekaw jak zawodnicy zareagują po odpadnięciu z Ligi Mistrzów. I tutaj nie zgodzę się z kolegą z Redakcji, autorem artykułu Katastrofa, w której “nic się nie stało” “zwycięstwo nie jest ważne, to jedyna rzecz, która się liczy” . Ale w momencie, w którym znajduje się Stara Dama dosłowne kierowanie się tym mottem jest tak samo doniosłe jak wypuszczenie do walki koni przeciwko czołgom i tak samo patetyczne i mdłe jak film “Cena honoru” . Czasami jest się w miejscu, w którym można zamieniać wielkie słowa w wielkie czyny, a czasami w miejscu, w którym dopiero dąży się do tego by móc to robić. W Lidze Mistrzów Juventus wciąż jest na tej drugiej ścieżce. I choć jako kibicowi Bianconerich trudno mi w ten sposób pisać, to jednak cieszę się, że w tej konkretnej sytuacji do meczu z silniejszym przeciwnikiem podeszliśmy z włoską, a nie polską mentalnością. Mam więc nadzieje, że na ostatniej prostej piłkarze zagrają – tak jak mówią – jako zwycięzcy tegorocznej edycji Ligi Mistrzów, a nie jako jej przegrani i ze świadomością, że choć na wszystko ich jeszcze nie stać, to na bardzo wiele już tak.
Drugim zagrożeniem dla piłkarzy Starej Damy jest zmęczenie. Zawodnicy od dwóch sezonów grają na bardzo wysokich obrotach – w ubiegłym na wyższych, ale w tym wiele sił zabrała Liga Mistrzów. Natomiast w lecie zamiast odpocząć podstawowi gracze Juve: Buffon, Barzagli, Bonucci, Chiellini, Marchisio i Pirlo rozegrali cały turniej Mistrzostw Europy. Zarówno “głowa”, jak i “nogi” nie wydają się w tym momencie jakimiś potwornymi przeszkodami do zdobycia mistrzostwa, ale też Milan i Napoli wcale nie zagrażają Juventusowi bardziej. Dlatego tytuł możemy już tylko przegrać.
Tym bardziej, że Napoli i Milan raczej ugrzęzły w wyścigu o drugie miejsce, nawet jeśli Neapolitańczykom wydaje się inaczej. Przegrany tej rywalizacji będzie musiał zagrać w czwartej rundzie kwalifikacyjnej Ligi Mistrzów i zacząć sezon prawie miesiąc wcześniej. Jeśli dziś Milan zostanie pokonany przez Napoli, przegra drugie miejsce niemal na pewno, ponieważ do Azzurrich będzie tracił już siedem punktów – szczególnie, że oba zespoły mają bardzo podobny terminarz.
Neapolitańczycy zagrają trzy teoretycznie łatwiejsze mecze – z Cagliari i Bologną, które nie rywalizują już o nic oraz słabiutką Pescarą, której nawet matematycy dają marne szanse na utrzymanie się. Trzy podobne mecze rozegrają także Mediolańczycy – z Catanią (Sycylijczycy mają tylko teoretyczne szanse na Ligę Europejską), Torino i również z Pescarą. Za to bardzo ciekawie przedstawiają się dwie ostatnie kolejki obu zespołów. Milan najpierw podejmie najprawdopodobniej do samego końca walczącą o Ligę Europy Romę, a rozgrywki zakończy wyjazdowym spotkaniem ze Sieną, która z kolei zapewne będzie do końca liczyła na utrzymanie się w lidze. Natomiast Napoli w przedostatnim meczu sezonu zagra u siebie ze Sieną, a następnie, na wyjeździe z Romą. Jeśli więc to Milan dziś wygra, walka o drugie miejsce może rozstrzygnąć się dopiero w 38. kolejce.
O losach kolejnego wyścigu – o czwarte, piąte i szóste miejsce – również w dużej mierze może zdecydować zbliżający się mecz – półfinałowy rewanż Pucharu Włoch pomiędzy Interem i Romą, który jest zaplanowany na 17 kwietnia (pierwsze spotkanie zakończyło się zwycięstwem Rzymian 2:1). O kwalifikacje do Ligi Europy rywalizują Fiorentina (55 punktów – jeden mecz więcej), Lazio (51), Inter (50), i Roma (48), a także z trochę mniejszymi szansami Catania (46) i Udinese (45). Podopieczni Vincenzo Montelli grają ostatnio w miarę dobrze i równo. Lazio i Inter wyprzedzają nieznacznie, ale za to mają z nimi lepsze bilanse meczowe. Gorszy mogą mieć z Romą, bo pierwsze spotkanie przegrali dwubramkową różnicą, ale przewaga nad Rzymianami wynosi w najlepszym wypadku 5 punktów (pod warunkiem, że Roma wygra z Torino). Dlatego Fiorentina utrzyma swoją dotychczasową lokatę.
Do podziału zostają więc tylko dwa miejsca, o które walka może rozstrzygnąć się nie w spotkaniach ligowych, ale właśnie w półfinale Pucharu Włoch. Przegrany tej potyczki znacząco oddali się od Ligi Europy. Lazio już jest w finale, a drugim finalistą będzie ktoś z pary Roma – Inter. Ze względu na sytuacje w tabeli – te trzy drużyny zajmują kolejno piąte, szóste i siódme miejsce – bardzo prawdopodobne jest to, że drużyna, która wygra Puchar Włoch, sezon zakończy na jednym z miejsc premiowanych grą w Lidze Europy, wtedy promocje do tych rozgrywek otrzyma przegrany finalista, a to oznacza, że drużyna, która w półfinale odpadnie, żeby być pewną gry w Europejskim Pucharze Pocieszenia będzie musiała zająć co najmniej piąte miejsce. Tylko w dwóch sytuacjach przegrany meczu o Puchar Włoch zostanie poza burtą europejskich pucharów. Pierwsza – to gdy zwycięzca zajmie miejsce siódme lub niższe, a drugi uczestnik finału – szóste oraz gdy obaj finaliści zajmą miejsca poza pierwszą szóstką. Z tego powodu Catania i Udinese mimo niewielkiej straty punktowej do tych drużyn mają małe szanse na zajęcie miejsca premiowanego grą w przyszłorocznej edycji Ligi Europy. Żeby to osiągnąć muszą zając właśnie piąte miejsce i Catania wyprzedzić trzy, a Udinese cztery ekipy.
Tak samo emocjonujący, ale bardziej przejrzysty bój toczy się na dole tabeli. Nie wierzę w utrzymanie ostatniej Pescary (21 punktów), dlatego do zajęcia pozostały jeszcze dwie “zapadnie” prowadzące do Serie B. O to żeby się na nich nie znaleźć walczą trzy drużyny – Genoa (27), Palermo (27) i Siena (30 – jeden mecz więcej). Kolejny zespół – Chievo ma 8 punktów przewagi nad strefą spadkową i aby wylądować w Serie B, musiałby pozwolić przeskoczyć się dwóm drużynom. Tak więc z tej trójki tylko jedna drużyna w przyszłym sezonie zagra w Serie A, dwie pozostałe będą musiały pożegnać się z prestiżową ligą i ze zdecydowanie większymi pieniędzmi niż w Serie B. Drugim spadkowiczem obok Pescary, chyba będzie drużyna z ukochanej przeze mnie, Niemców, Holendrów i Rosjan (ostatnio ponoć nawet przez samego Putina) Toskanii – Siena, która jest najsłabsza kadrowo, a do tego ma zdecydowanie gorszy terminarz niż dwa pozostałe kluby. Piłkarze z tego słonecznego regionu trzy ostatnie mecze grają kolejno z Fiorentiną, Napoli i Milanem. Na wyjeździe zagrają tylko z Neapolitańczykami, ale to bardzo marne pocieszenie. Natomiast Genoa i Palermo są kadrowo podobne, trochę lepszą drużynę mają chyba Rossoblu, ale oglądając ich ostatni mecz z Napoli nie widziałem w nich wiele woli walki. Ostatnio przegrali na wyjeździe właśnie z podopiecznymi Waltera Mazzarriego, wcześniej zremisowali u siebie ze Sieną, przegrali z Fiorentiną, Milanem i Romą. Usprawiedliwia ich tylko to, że w marcu faktycznie ścierali się z bardzo dobrymi drużynami. Ale jeśli chce się utrzymać to już takie mecze, jak ten ze Sieną trzeba wygrywać, szczególnie gdy gra się na swoim podwórku. Z kolei Palermo wydaje się, że złapało zwyżkę formy. Ostatnio na wyjeździe wygrali z Sampdorią, a wcześniej u siebie pokonali Romę. Przegrali za to z Milanem i zremisowali z Torino. W marcu grali jeszcze ze Sieną, z którą spisali się jeszcze gorzej niż piłkarze z Genui i przegrali (w zasadzie tylko lepszy bilans meczowy z Genoą i Palermo jest atutem Sieny).
Szale na korzyść Rossoblu w rywalizacji z Palermo przechyla terminarz. Piłkarze tej drużyny najgorszy okres mają już za sobą, w ostatnich kolejkach zagrają tylko z dwoma trudniejszymi rywalami. Pierwszy – z Interem, poza tym z Atalantą, Chievo, Pescarą, Torino, Bologną i właśnie derby z Sampdorią. To jest ten drugi wymagający mecz. Jednak zdecydowanie gorszy terminarz ma Palermo. Piłkarze z Sycylii będą jeszcze grali z Juventusem, Interem, Fiorentiną, a także z Udinese, które raczej do końca przynajmniej będzie próbowało zakwalifikować się do Ligi Europy. Jakby tego było mało Palermo czeka jeszcze mecz derbowy z Catanią. A więc gdy Genoa gra tylko dwa szczególnie ciężkie mecze, Palermo ma ich aż pięć. Dlatego to Sycylijczycy powinni bardziej drżeć.
Na ostatniej prostej Juventus walczy tylko w jednym wyścigu, ale karty rozdaje we wszystkich. W poniedziałek może namieszać w rywalizacji o Ligę Europy wygrywając z Lazio. Za tydzień może skomplikować sytuacje Milanu w walce o drugie miejsce, a 5 maja pogrzebać Palermo, które ściga się o byt w Serie A. Tego dnia też, jeśli utrzyma co najmniej 9-punktową przewagę nad drugim zespołem – może wygrać swój własny wyścig – o scudetto.
Autor : Bartłomiej Olek – Bartek(Juventino)
