Znaczenie Pirlo dla Juventusu

Zgodnie z zapowiedziami Giuseppe Marotty, rozmowy w sprawie nowego kontraktu dla Andrei Pirlo odbędą się na wiosnę przyszłego roku. Przyszłość Maestro ostatecznie rozstrzygnie się dopiero za kilka miesięcy, ale jego sytuacja już jest uważnie obserwowana i szeroko komentowana. Czy 34-latek powinien zostać w Turynie? Odpowiedzi na to pytanie poszukuje Arjun Pradeep, który na łamach portalu Juventiknows postarał się przedstawić znaczenie Pirlo dla Juventusu.

Andrea Pirlo, jeden z najbardziej charakterystycznych włoskich pomocników, jest ostatnio krytykowany i postrzegany raczej jako pewnego rodzaju obciążenie, niż bezcenny skarb. Maestro się starzeje, a ostatnie występy Paula Pogby rzuciły cień wątpliwości na przyszłość byłego zawodnika Milanu. Pirlo jest bez wątpienia jednym z największych wizjonerów we współczesnym futbolu, ostatnio jednak nie zachwyca tifosich Juventusu swoją grą. Nieważne jednak, ile ma lat i jak podatny jest na popełnianie błędów – i tak pozostaje najważniejszym pomocnikiem tego Juventusu.

Cofnijmy się w czasie. Jest lato 2011 roku, AC Milan wygrał właśnie ligę, a właściciel Rossonerich urządził swoim piłkarzom wielką imprezę w stylu bunga-bunga. Wydaje się, że wiceprezydent Adriano Galliani szykuje się do odważnych działań na rynku transferowym po tym, jak zapowiedział, że klub w następnym sezonie celuje w triumf w Europie. Trener Massimiliano Allegri jest zewsząd obsypywany pochwałami. Niestety, Diabły nie wiedzą, że przegrały nowy sezon, zanim ten się zaczął… W Milanie stracili swojego najlepszego w ostatnich latach zawodnika, którego wypchnęli ze swojej drużyny.

Galliani był na tyle odważny, by oświadczyć, że Pirlo nie jest już wystarczająco dobry, by grać w zespole, którego celem są trofea. Wtedy rozpoczął się regres klubu, w którym Sulley Muntari jest obecnie jednym z najważniejszych pomocników w składzie. Pirlo przeszedł do krajowego rywala – Juventusu, który dwa razy pod rząd zajął 7. miejsce w ligowej tabeli. Zespół zaczął odbudowywać się krok po kroku z Pirlo jako centralnym elementem układanki.

Przenieśmy się teraz o rok do przodu. Juventus przez cały sezon nie przegrał ani jednego ligowego spotkania, po 9 latach sięgnął po scudetto i dotarł do finału Pucharu Włoch. Andrea Pirlo był jednym z najlepszych zawodników Starej Damy, która powróciła na tron. To on był autorem pierwszej asysty na nowym stadionie Juventusu, kiedy to obsłużył otwierającego wynik spotkania Stephana Lichtsteinera. Milan przed kolejnym sezonem pozbył się wielu doświadczonych zawodników i sprzedał swoje dwie gwiazdy, a Juventus rozpoczął podbój Italii. Drużyna z Turynu obroniła scudetto, przez większość sezonu nikt nie potrafił jej poważnie zagrozić, a Pirlo ponownie był kluczowym elementem swojego zespołu.

Czy Pirlo dalej będzie grał na najwyższym poziomie?

Dzisiejszy Pirlo jest jednym z najbardziej ambitnych zawodników we współczesnym futbolu. Niezależnie od tego, czy pozostanie w zespole, który budzi we Włoszech największą zazdrość, czy też nie – dalej będzie imponował swoją grą. Jego charakter każe mu wciąż się rozwijać i wygrywać, co jest bardzo ważne dla zespołu, któremu od czasu niesławnego skandalu brakowało właśnie takiej mentalności. Nie brakuje klubów, które mogłyby wykorzystać jego ambicję w poszukiwaniu sukcesu – jeden z nich prowadzony jest przez don Carlo. Po wygraniu Mistrzostw Świata i Ligi Mistrzów, wielu zawodników światowej klasy zaliczyło spadek ambicji lub formy. Pirlo inspirował się osiągniętymi w przeszłości sukcesami i przez lata stawał się jeszcze lepszym piłkarzem.

Prawdziwy magik nigdy nie wyjawia swoich sztuczek, a oto największa sztuczka Pirlo. Włoch z całą pewnością powinien być zawodnikiem lepiej rozpoznawalnym, brakuje mu też wielu indywidualnych wyróżnień. To może być jednym z powodów, dla których wciąż walczy – dla nagrody, która jest tylko dla niego i odróżni go od reszty. Powód, dla którego to klub bardziej potrzebuje jego, niż on klubu. Powód, dla którego on sam staje się lepszy, ale rozwija się cały klub.

Gdzie gra Pirlo?

L’architetto rozpoczynał swoją karierę na pozycji trequartisty, ale Carlo Mazzone cofnął go i ustawił jako registę. Z Pirlo jako głęboko cofniętego rozgrywającego bardzo chętnie korzystali Carlo Ancelotti, Marcello Lippi i Antonio Conte. Możliwe, że Pirlo był pierwszym tego typu zawodnikiem w historii. Z natury brakuje mu szybkości, pracowitości czy umiejętności defensywnych. Nadrabia jednak te braki swoimi podaniami.

Inni piłkarze starają się tworzyć kolegom sytuacje, przemieszczając się z piłką przed linię pomocy. Pirlo cofa się głębiej i kreuje okazje z drugiej linii, a czasem nawet z przestrzeni między pomocą i obroną. Najbardziej wszechstronny podający świata przejmuje piłkę od defensorów i rozprowadza ją po całym boisku. Antonio Conte dał mu na boisku wolność, dzięki której może dyrygować grą zespołu z każdego miejsca między pozycją registy i trequartisty – w pewnych momentach schodzi na skrzydła, w innych ściśle trzyma się środka. Jest najlepszym reżyserem gry we współczesnym świecie, przez wielu chwalonym i wielbionym. Pełni rolę serca zespołu, jest odpowiedzialny za utrzymanie posiadania piłki i przyciąganie przeciwników. Dzięki umiejętności gry obiema nogami i świetnym umiejętnościom kontroli piłki, Pirlo przychodzi to z łatwością. A to przecież trudna rola.

Dlaczego Pirlo jest ważny z taktycznego punktu widzenia?

Dni, w których oglądaliśmy w Juventusie nieregularnych Aquilaniego i Melo są już dawno za nami. Pierwszemu brakowało siły fizycznej, ten drugi często tracił głowę, a Bianconerim udało się znaleźć dla nich odpowiednie zastępstwo. Pirlo to w dzisiejszym Juve zawodnik szczególny, od którego, obok kapitana i bramkarza, rozpoczyna się ustalanie składu drużyny.

W używanym przez Conte systemie 3-5-2, Pirlo ustawiony na pozycji głęboko cofniętego rozgrywającego jest wykorzystywany do maksimum możliwości. Jego opanowanie z piłką przy nodze jest wręcz fantastyczne. Z powodu tego spokoju, może być jednak odpowiedzialny za straty piłki w bardzo niebezpiecznej strefie. Jeden z takich błędów zakończył się zdobytą po rykoszecie bramką Alaby w przegranym meczu z późniejszym triumfatorem zeszłorocznej edycji Ligi Mistrzów – Bayernem Monachium. Ciężko nazywać to jego pomyłką, jeśli z powodu ścisłego krycia i ciągłego pressingu Bayernu nie mógł odnaleźć adresata podania. Z taką taktyką da się walczyć, jeśli drużyna ma odpowiedni plan na takie założenia rywala. Widać to było doskonale, gdy Conte kompletnie wyłączył z gry Oscara w wygranym 3:0 spotkaniu rewanżowym fazy grupowej z Chelsea (analiza wideo tego meczu poniżej – przyp. red.). Oscar świetnie krył Pirlo w pierwszym meczu, który zakończył się wynikiem 2:2. Młody Brazylijczyk został wówczas wybrany zawodnikiem spotkania, ale kilka tygodni później przydzielono mu głównie zadania defensywne, co jest decyzją nierozważną, jeśli mówimy o tak utalentowanym graczu. Podobnie było w meczu z Celtikiem, w którym 34-latek wyłączył z gry trzech graczy rywala, tworząc swoim kolegom z zespołu masę miejsca.

Najważniejszą umiejętnością Pirlo jest poruszanie się po boisku. Tak, poruszanie się bez piłki. Nie są to ruchy podobne do tych, które dają napastnikowi bramki, ale ruchy w linii pomocy. Nie są one proste – Pirlo jest jednym z kątów w każdym trójkącie, jaki tworzą na boisku zawodnicy Juventusu. Zaczyna od grania w trójce z Bonuccim i Barzaglim, by wyżej współpracować z Vidalem i Marchisio lub Pogbą. Pirlo jest bardzo ważny dla struktury tego zespołu. Uruchamia innych zawodników, często wymuszając na nich pewne ruchy i wyciągając z nich to, co najlepsze. Poza tym, nikt nie dorównuje mu pod względem miękkich, lądujących dokładnie u celu przerzutów. Kolejną ważną jego cechą jest wykonywanie stałych fragmentów gry.

Od kiedy z zespołu odszedł Alessandro Del Piero, Pirlo jest najbardziej doświadczonym wykonawcą stałych fragmentów gry w zespole. Poza nim, jedynym wartym uwagi pod tym względem zawodnikiem jest Sebastian Giovinco. Carlos Tevez i Arturo Vidal nie wydają się wystarczająco pewni. Il professore od czasu swojego przyjścia do Juve wykonał ponad 4500 dokładnych podań, zbliżając się do liczby 2000 podań na sezon. Na jedno spotkanie przypada więc 90 dokładnych zagrań, a ogólna skuteczność to ponad 85%. To właśnie skuteczność podań, często wykonywanych pod presją, wyróżnia Andreę Pirlo. Gdy Pirlo gra źle, cały Juventus spisuje się poniżej oczekiwań. Ten zespół jest uzależniony od Pirlo i żadnemu trenerowi na świecie nie przyjdzie łatwo odnalezienie zastępstwa dla tego pomocnika.

Dlaczego Pirlo jest ważny z psychologicznego punktu widzenia?

Sława numeru 21! Koszulka, którą wcześniej nosił Zinedine Zidane, teraz przypisana Mozartowi, jest uwielbiana przez większość Włochów – niezależnie od tego, czy mówimy o piłce klubowej, czy reprezentacyjnej. Andrea Pirlo jest zawodnikiem, który napędza strachu każdemu przeciwnikowi. To właśnie on jest pierwszym zagrożeniem, które starają się wyeliminować drużyny, próbujące powstrzymać najbardziej utytułowaną drużynę we Włoszech. On ściąga ze swojego zespołu boiskowe napięcie. Pirlo, obok Teveza, jest jedynym w składzie Juventusu zawodnikiem, który w przeszłości wygrał Ligę Mistrzów i jeśli Bianconeri chcą celować w triumf w Europie, powinni próbować zatrzymać go w Turynie.

Pirlo jest również zawodnikiem o największym doświadczeniu w europejskich pucharach – w tym Juventusie jest graczem z największą liczbą występów w Lidze Mistrzów na koncie. Maestro nie są obce nerwy, towarzyszące tym rozgrywkom – grał łącznie w pięciu finałach – trzy razy w Champions League i po razie na wielkich turniejach reprezentacyjnych – Mistrzostwach Europy i Świata. To Pirlo i Buffon są w stanie najmocniej natchnąć tę drużynę do walki. Buffon stoi w bramce, więc zawodnicy z pola będą spoglądać w stronę Pirlo, by odnaleźć motywację. Jeśli Marrone wróci do Juve z Sassuolo, Pirlo może przygotować jego i Pogbę do panowania w przyszłości w drugiej linii Bianconerich.

Kto może grać w roli Pirlo?

Nikt. W dzisiejszym Juventusie nie ma zawodnika, który mógłby wejść w buty Pirlo. Na tej pozycji nie da się go naśladować ani zastąpić. W systemie, który stosuje Conte trójka Paul Pogba – Claudio Marchisio – Arturo Vidal nie radzi sobie ze wspólnym tworzeniem środka pola. Vidal to zawodnik uniwersalny i prawdopodobnie to on, dzięki szerokiemu wachlarzowi podań, najlepiej poradziłby sobie jako defensywny pomocnik. Vidal wykracza jednak poza tę rolę – jest kompletnym pomocnikiem i jego obecność na boisku da zespołowi Conte więcej, gdy ma on za zadanie walkę o odzyskanie piłki i okazjonalne wypady do przodu. To idealnie wyważony system, w którym widać piękne porozumienie pomiędzy Pirlo, Vidalem i Marchisio lub Pogbą. Umiejętności uderzenia i wykończenia Vidala to kolejna rzecz, która sprawia, że jest tak niebezpiecznym zawodnikiem, gdy pracuje obok Pirlo.

To samo odnosi się do Pogby, który jest najbardziej błyskotliwym zawodnikiem w tej drużynie. Dzięki jego szybkości i sile, świetnie wychodzi mu mijanie przeciwników, co pozwala mu na wykańczanie akcji lub stwarzanie szans kolegom z zespołu. Cofnięcie go przed linię obrony byłoby marnowaniem jego talentu.

Marchisio nie potrafi rozciągać gry przerzutami z jednej strony boiska na drugą. Jest bardziej przydatny, gdy ma miejsce na strzał z dystansu lub kiedy może przedrzeć się przez linię obrony rywala. Asamoah od ponad sezonu gra na lewej flance i przestawienie go z powrotem na środek pomocy zabrałoby sporo czasu. Ghańczyk jest w tym momencie jedyną solidną opcją na lewe skrzydło, przesunięcie go do środka wiązałoby się z wpuszczeniem do pierwszego składu Peluso lub De Ceglie. Żaden kibic Juventusu nie chciałby, by któryś z nich wskoczył do pierwszego składu za Ghańczyka.

Zespół, który wygrywa w Europie pozbywa się zawodników wypalonych i poszerza swój skład. Pirlo w żadnym przypadku nie jest wypalony i wciąż jest graczem wysokiej jakości, który musi być obecny, gdy skład drużyny się rozszerza. Nie może być elementem szerokiego składu, musi być punktem wyjściowej jedenastki. To ambitny zawodnik, który będzie grał na wysokim poziomie, co jest bardzo ważne dla rozwoju tej drużyny. Przez kolejne 2 lata wciąż może dawać bardzo wiele zespołowi, który zaledwie w zeszłym roku stracił swoją najwspanialszą legendę.

Autor: Arjun Pradeep
Tłumaczenie: bendzamin

Źródło: www.juventiknows.com