#FINOALLAFINE

Analiza taktyczna: trzy modyfikacje w meczu Juve – Inter

Derby Włoch były spotkaniem płynącym na falach emocji. W ciągu tych 90 minut gracze musieli rozegrać kilka meczów. Zamieszanie, zrywy, błędy sędziego i trudności w odczytywaniu bardzo różnych momentów uczyniły go niezwykłym. Jednak niektóre pomysły Pirlo zasługują na omówienie, ponieważ przygotowały grunt pod zwycięstwo, które ani nie przyszło łatwo, ani nie było spodziewane.

Zdesperowany trener Juventusu po raz kolejny zmienił wyjściową jedenastkę i, co zaskakujące, zrezygnował zarówno z Moraty, jak i Dybali. Partnerem Ronaldo w ataku formacji 4-4-2 był Kulusevski – wybór ten miał bardzo klarowne podstawy.

1. Rola Kulusevskiego

Kulusevski pełnił kluczową rolę w fazie bez posiadania piłki. Podobnie jak w meczu Coppa Italia Szwed był zatrudniony do krycia Brozovicia, motoru napędowego rozegrania Interu od co najmniej trzech lat. Podczas posiadania Interu Kulusevski ustawiał się tak, by jednocześnie kontrolować i rywala, i piłkę. Pozostawiając Ronaldo krążącego w pobliżu obrońców były zawodnik Parmy miał za zadanie blokować rozegranie Interu, upewniając się, że piłka będzie trafiać do Chorwata jak najrzadziej.

Kulusevski w kryciu Brozovicia 1v1.

Hakimi podaje do Brozovicia, ale Juventus przejmie piłkę i będzie atakował w stosunku jeden do jeden.

Eriksen, drugi rozgrywający, był wyłączany przez intensywny pressing Bentancura po tej stronie. Urugwajczyk przez to często zostawiał za sobą duże przestrzenie, ale obrońcy dobrze reagowali, a przede wszystkim Rabiot był fenomenalny w czytaniu gry i ustawianiu się (nawet mając tak duże przestrzenie do pokrycia). Ta strategia skutecznie zneutralizowała grę Interu i wykluczyła groźne akcje przechodzące środkiem. Poleganie na Lukaku i Lautaro, którzy cofają się po piłkę i atakujący wolne przestrzenie mezzale to typowa taktyka Conte, ale w tym meczu rzadko udawało się zagrażać Juventusowi przez centralne strefy. Nieliczne przypadki zdarzały się po błędach Bentancura lub Chielliniego w kryciu. W tym aspekcie świetny mecz de Ligta, który wyłączył Lautaro (tylko 11 kontaktów z piłką napastnika) [tutaj błąd autora, Lautaro zanotował 24 kontakty, zapewne ma na myśli kontakty na połowie Juve – przyp. tłum.] i podążał za Lukaku w bardzo dalekie rejony połowy rywala, z Chiellinim trzymającym głębię. Z powyższych powodów Inter musiał przejść na grę bokami, przez co Conte nie wahał się wpuścić Perišicia w drugiej połowie.

2. Skrzydłowi i boczni obrońcy

Innym rozwiązaniem, które przynosiło dobre rezultaty, było polecenie dwóm skrzydłowym naprzemiennego wchodzenia w centralne strefy. Cuadrado przyzwyczaił nas już do zajmowania prawej półprzestrzeni. W tym meczu Chiesa był również bardzo dobry w schodzeniu do środka, zawsze gdy Ronaldo zwalniał mu przestrzeń przed Skriniarem. Dwaj wahadłowi, Hakimi i Darmian, podążali za skrzydłowymi Juve, zostawiając miejsce na wejścia obrońców – Danilo i Alexa Sandro. Mimo że żaden z nich nie grał przesadnie ofensywne, obaj byli w stanie zaoferować wsparcie ofensywy odpowiednim włączeniem się. Nie jest to zupełna nowość w grze Juve, ale w tym spotkaniu manewr ofensywny był sprawnie wykonywany, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że Inter był zaskakująco bierny i zachowawczy na skrzydłach.

Cuadrado przed szesnastką, Kulu szeroko, Chiesa i Ronaldo w polu karnym.

3. Rozrzucenie pomocy

Ostatnią z wartych poruszenia kwestii, ale z pewnością nie mniej ważną, był pomysł gry z rozbitą w pionie linią pomocy. Juventus w tym sezonie to drużyna z bardzo trudnym do odczytania pomysłem na grę. Niezmiennie mocną stroną jest prawa flanka, gdzie Cuadrado to istny wulkan fantazji i kreatywności. W tym spotkaniu na drugiej flance Alex Sandro wrócił do operowania obok “registy” Bentancura, co pozwoliło Rabiotowi atakować bardziej zaawansowane obszary boiska.

Zawodnik stale wbiegający z drugiej linii to duża nowość w Juve Pirlo. Można mówić, że Rabiot niekoniecznie jest tu odpowiednim wykonawcą, ale i tak w tym spotkaniu to posunięcie się opłaciło.

Autor: Andrea Lapegna, AterAlbus.it
Przetłumaczył: Ariel Labzik, Twitter JuvePoland

Doceniasz naszą pracę? Postaw nam kawę! Postaw kawę JuvePoland!

Subskrybuj
Powiadom o
5 komentarzy
najnowszy
najstarszy oceniany
Informacja zwrotna
Zobacz wszystkie komentarze
2 lat temu

Mam problem z wyczuciem ironii u autora analizy.

"Juventus w tym sezonie to drużyna z bardzo trudnym do odczytania pomysłem na grę" - no to powiem ze mistrzem w kamuflowaniu założeń taktycznych jest Jerzy Brzęczek.

Wracam do swojego postulatu aby Alex Sandro gral w środku obrony, gdyż motorycznie już nie wyrabia i oddaje miejsce na boku Rabiotowi (tak wydaje mi się że to na prośbę zawodników Andrzej ich tak ustawia)
Już sam fakt że w środku pomocy lepiej radzą sobie boczni obroncy jak Danilo czy 0Sandro swiadczy o słabości w odbiorze u tej formacji.

Na chwilę obecną uważam że przy tej beznadziei kadrowej nowa taktyka musi pogodzić na boisku dwóch rewelacyjnych prawoskrzydłowych Cuadrado i Chiesa a to już samo w sobie będzie bardzo trudne.

2 lat temu

Będąc złośliwym zapytam, czy to świadome posunięcia Pirlo, czy wyszło tak przez przypadek? 😀